Had me mentaal al wat proberen voorbereiden, maar toch nog veel 'wtf' en 'whut' en 'nee, da kan ni??' momentjes gehad.
Maar dus de eerste stagedag. Bij mij reuzegoed meegevallen!!
De wekker om 6 uur was gene meevaller (en zal nog elke dag zo zijn, maar daardoor tijd gedaan!).
Daar aangekomen zeer vreemd gesprek met stagebegeleider over neurologie en of we notities en boeken enzo bijhadden. Dit hebben we niet, dus moesten we maar apps op onze gsm's zetten van neuro enzo. En nog wat gekke dingen. daarna heeft hij ons opgesplitst. Marieke staat deze week op poli (consultatie) en Claartje en ik op zaal. Op de zaal was het chaos en duurde het een hele tijd voor we aan die arts voorgesteld waren. Uiteindelijk ons plekje gevonden. Ik stond op Neurologie-Noord en Claartje op Zuid (de overkant van de gang...)
Op die hele dag maar 2 patiënten gestatust (NL: opgenomen), 3 consulten op andere afdelingen gedaan en 1 consult op spoed. Toch heb ik me megagoed geamuseerd, want naast het vele lummelen, hangen, nietsdoen en smalltalk door, heb ik echt interessante dingen gezien!
Effe voor de kenners
- Patiënt 1 met krachtsverlies in benen en sensibiliteitsverlies over meerdere dermatomen. Onmogelijk om nog te kunnen stappen
- Patiënt met aids (CD4-telling: 8 cellen/ mm³!) opgenomen voor gastro-enteritis. Nu consult neuro ingeroepen voor koorts met meningeale prikkeling en hoofdpijn. DD: hersenabces, cryptococcose, ...
(voor de leken: hele coole zeldzame dingen!)
- Patiënt met rood pijnlijk oog. KO: geen oogbewegingen meer mogelijk
=> Uitsluiten van sinus cavernosus trombose! (I'm like whut??) Andere DD: Sarcoïdose en Wegener (zeldaam!)
- de 2 andere consulten waren minder cool: vermoeden status epilepticus op basis van anamnese en vermoeden bradyfrenie bij dame van 87 jaar met hemiparese door CVA.(elk vrouwtje met beroerte in voorgeschiedenis en op die leeftijd denkt trager...)
Terug naar het Nederlands.
Om 11 uur even tijd en gingen de andere co-assistenen (= stagiair in Suriname) eten halen. Ik ben dan maar gevolgd en gevraagd wat er lekker was. Ze moesten lachen toen ik toegaf alleen een bakabana en broodje bakkeljauw te kennen. Hun doel is nu om me op het einde van de maand alle broodjes daar te laten kennen (laat maar komen dacht ik!)
Het eerste broodje was echter 1 van hun favorieten en sloeg wat tegen, oepsie! Ook niet echt genoeg voor mij en dat voor 7 SRD (best veel voor hier). Thuis hoorde ik echter van Marieke dat je er ook nasi en bami kan krijgen voor 10 SRD en dat is wel ruimschoots genoeg, check!!
Een paar uur later kwam ik Claartje tegen die zich sierlijk verveeld had en dan met mijn meevolgde. Samen nog 1 status gedaan (ik vermoed hernia), maar die wordt morgen pas besproken.
Normale dag op zaal: Eerst overdracht (hadden we gemist vandaag), dan toeren op zaal met de arts. Dan op visite gaan bij de patiënten die nog niet getoerd zijn (eigenlijk gewoon verder toeren, maar met minder gespecialiseerde arts). Dan statussen maken en ontslagbrieven maken en dat is het zo wat denk ik. Ahja ook venflons steken (infusen dus).
Heel vaak moeten vragen wat ze nu juist bedoelde, want een aantal woorden verstond ik toch niet echt. Waar ik nu wat van geschrokken ben is de staat van het ziekenhuis, maar daar had ik me nog op voorbereid. Vooral de weinig privacy van de patiënten en de omgang van het medisch personeel met hun was nog al schrikwekkend. Altijd met 6-10 patiënten op 1 kamer. Enkel doeken die niet goed afsluiten om je wat af te schermen van andere patiënten en iedereen die er bij ligt of hij ieder moment kan sterven. Ook was het vrij vuil (maar had het me nog erger ingebeeld), veel dingen stuk, afgebladderde verf, vloerstukken die ontbraken, slecht 1 CT en MRI (anderen waren kapot), ... enz.
Het meest verschoot ik echter toen er bloed geprikt moest worden voor culturen en er gewoon geen anaëroob flesje meer was. Alle zo kan je toch geen juiste diagnose stellen.
Ook duurde het 3 kwartier om het materiaal te verzamelen. In totaal gewoon 1 uur gewacht om te kijken hoe er bloed afgenomen werd en een infuus geplaatst. Nogmaal Efficiëntie kennen ze hier niet :p
De zaalarts waar ik bij stond was een beetje raar, maar heeft toch wat teachingmomenten proberen inlassen. Daar viel wel ontzetten op hoeveel beter onze kennis is t.o.v. de lokale stagiairs.
Zij kijken ook heel in anamnese en klinisch onderzoek af van een papiertje.... Beetje bizar, maar wel een handig stukje papier ^^
Zo dat was de eerste dag op naar dag 2 van de stage!! :D
04/04/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten